اوتیسم
خانواده‌هایی که متوجه می‌شوند فرزندشان به اختلال اوتیسم مبتلا ست ممکن است دچار شوک شده و برای مدتی دچار افسردگی و ناراحتی شوند؛ اما ناراحت شدن و غصه خوردن کمکی به فرزندتان نمی‌کند. باید راه‌هایی برای بهبود شرایط فرزندتان و بهبود روابط اجتماعی او مهیا کنید. لازم است خودتان از نظر روحی در شرایط مناسب باشید و باید از چگونگی ارتباط و نوع درمان و مشکلاتی که یک کودک مبتلا به اوتیسم آگاه باشید. اوتیسم به طور معمول قبل از سن 3 سالگی شروع می‌شود؛ این بیماری شامل گروهی از مشکلات رشدی پیچیده ای است که توسط مشکلات زیادی در تعامل اجتماعی و برقراری ارتباط مشخص می شود. مشکلات در محدوده طیف خفیف تا شدید است. اگر کودک شما به اوتیسم مبتلاست می‌دانید که می‌تواند تمام زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد، حتی سلامت جسمی و روحی شما و زندگی اجتماعی شما تحت تاثیر این شرایط قرار گیرد. در مقاله زیر سعی شده مواردی که با استفاده از آنها می توان تا حدودی بر مشکلات موجود فائق آمد، بیان شود.
هر آنچه لازم است در مورد اوتیسم اطلاعات کسب کنید.
در حال حاضر از 68 کودک یک نفر به اختلال اوتیسم مبتلا ست. این کودکان علائمی مانند دیر صحبت کردن، مشکل ارتباط با دنیای خارج و دیگر مشکلات مربوط به مهارت های اجتماعی دارند. اوتیسم معمولا در طول سال های رشد کودک رخ می دهد، به طوری که کارشناسان می‌گویند تشخیص زود هنگام، مداخله و درمان، کلیدی برای کمک به کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم است. هدف اصلی از درمان اوتیسم بهبود توانایی‌های کلی کودک است. از آنجا که علائم و رفتارهای مربوط به اوتیسم در مراحل مختلف و همچنین در کودکان مختلف متفاوت است، روش های درمان در مراحل مختلف بیماری و در کودکان مختلف نیز متفاوت است. معمولا در برنامه های آموزشی والدین دارای کودکان مبتلا به اوتیسم، آموزش هایی به والدین داده می‌شود که برای بهبود ارتباطات اجتماعی، رفتاری، تطبیقی و دیگر جنبه های زندگی یک کودک مبتلا به اوتیسم مفید خواهد بود. مطالعه در مورد اوتیسم باعث می‌شود شما اطلاعات کاملی در مورد علائم، رفتارها و درمان‌های مختلفی که برای این بیماری وجود دارد و همچنین جایگزین‌های درمانی مختلف بدست آورید. ارتباط با دیگر افرادی که در این زمینه تخصص دارند و همچنین دیگر پدر و مادرهایی که فرزندان مبتلا به اوتیسم دارند می‌تواند به شما در در میان گذاشتن تجربیات خود و استفاده از تجربیات دیگر والدین در این زمینه کمک زیادی کند.
- شبکه اجتماعی قوی داشته باشید. نگهداری از فرزندانی که دارای هر نوع بیماری مزمنی باشند، بسیار سخت بوده و از نظر عاطفی مشکلات بسیاری برای والدین ایجاد می‌کند. مراقبت از کودکان مبتلا به اوتیسم به دلیل عدم برقرای ارتباط اجتماعی مورد نیاز و سخت بودن برقراری ارتباط بین کودک و والدین، بسیار استرس زا و سخت است و مشکلات بسیاری به همراه دارد. با توجه به کیفیت خدماتی که در منطقه شما وجود دارد، مطمئن شوید کودک شما حمایت و مراقبتی را که نیاز دارد، دریافت می‌کند و شما باید از کیفیت این خدمات آگاهی کافی داشته باشید تا استرس شما در این مورد کاهش پیدا کند؛ برای همین شما نیاز به حمایت اجتماعی قوی برای خود و فرزنتان دارید. حمایت‌هایی که می‌تواند به شما در این مورد کمک کند شامل:
- حمایت عاطفی: یکی از دوستان نزدیک یا عضوی از خانواده تان که به او اعتماد دارید و می‌توانید احساسات و نیازهای خود را با او در میان بگذارید، می‌تواند حامی شما باشد.
- حمایت اجتماعی: دوست یا همکار شما که از همراه بودن با او لذت می‌برید و می‌توانید به او اعتماد کنید و در هنگام ناامیدی و دلسردی به شما کمک کند.
- حامیان اطلاعاتی: پزشک، مشاور، معلمان، درمانگران یا مراقبین فرزند شما که شما می‌توانید برای مشاوره و تصمیم‌های مهم در مورد درمان خود با آنها مشورت کنید.
- حمایت در هنگام ایجاد مشکل: همسایه یا دوستی که می‌توانید در هنگام ایجاد مشکل و تنگنا از او کمک بخواهید.
- دیگر حمایت‌ها شامل حمایت‌هایی است که می‌توانید از دیگر والدین دارای فرزندان مبتلا به اوتیسم دریافت کنید. در این موارد می‌توانید از تجربیات دیگران در مورد اوتیسم و راه های سازش و تطبیق با این بیماری استفاده کنید. در صورتی که انجمن‌هایی برای این بیماری‌ها وجود داشته باشد ارتباط با دیگران و استفاده از تجریبات آنها می تواند به شما کمک کند. هر چه بیشتر در مورد اوتیسم بدانید و حمایت اجتماعی بیشتری دریافت کنید، با قدرت و اطمینان بیشتری به مبارزه و مقابله با این بیماری می پردازید و استرس و فشار روحی وارد بر شما نیز کاهش می یابد.
در مورد اوتیسم به خانواده خود اطلاعات بدهید.
بسیاری از مادران کودکان مبتلا به اوتیسم خود ممکن است دچار انزوا شوند. بسیاری از مادران وقتی اوتیسم در فرزندشان تشخیص داده می شود، از خانواده جدا شده و در جشن‌ها و مهمانی‌های خانوادگی شرکت نمی‌کنند و از درخواست کمک در مراقبت از فرزندشان احساس شرم و خجالت می‌کنند. بسیاری از والدین و دیگر اعضای خانواده در مواجهه با مشکلات این کودکان دچار استرس، احساس تنهایی، نداشتن پشتیبان و حتی گاهی عصبانیت می‌کنند. باید بدانید که این احساسات طبیعی هستند و شما می توانید با دادن اطلاعات کافی به دیگر اعضای خانواده در مورد اوتیسم و نیازهای خاص کودکان مبتلا به این اختلال، به آنها در مقابله با این احساسات کمک کنید. افزایش اطلاعات دیگر اعضای خانواده در مورد اوتیسم و چگونگی مدیریت آن در خانواده می تواند باعث کاهش استرس و فشار وارد بر خانواده و بهبود عملکرد کودک مبتلا به اوتیسم شود.
بررسی گزینه های موجود برای درمان اوتیسم
کارشناسان معتقدند روند درمانی برای کودکانی که اوتیسم در آنها تشخیص داده می شود، باید سریعا آغاز شود. هیچ درمان اختصاصی برای اوتیسم وجود ندارد، اما مداخله به هنگام و استفاده از آموزش مهارت‌ها و تکنیک‌های اصلاح رفتار می‌تواند نتایج خوبی داشته باشد. این نوع درمان‌های آموزشی و رفتاری، علائم اوتیسم مانند اختلال در تعامل اجتماعی، مشکلات ارتباطی و رفتارهای تکراری را بهبود بخشیده و می‌تواند شانس یک کودک مبتلا به اوتیسم را که قادر به رفتن به مدرسه و شرکت در فعالیت‌های عادی نیست، افزایش دهد.
آموزش رفتاری و مدیریت:
شامل استفاده از تقویت مثبت، کمک به خود و آموزش مهارت‌های اجتماعی برای بهبود رفتار و ارتباطات.
درمان‌های تخصصی:
مانند بازی درمانی، گفتاردرمانی و کاردرمانی. این درمان‌ها از اجزای مهم مدیریت اوتیسم هستند و باید در جنبه‌های مختلف برنامه درمان کودک 2گنجانده شود. گفتاردرمانی می‌تواند به یک کودک مبتلا به اوتیسم در بهبود مهارت‌های زبان و مهارت‌های اجتماعی و برقراری ارتباط موثرتر کمک کند. درمان فیزیکی می‌تواند به بهبود هر گونه اشکال در هماهنگی، تون عضلانی و مهارت‌های حرکتی کمک کند. کاردرمانی نیز در پردازش اطلاعات از حواس (بینایی، شنوایی، شنوایی، لامسه، و بویایی) و همچنین در انجام فعالیت‌های عادی روزمره زندگی به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند.
درباره رفتاردرمانی بیشتر بدانید: آموزش رفتاری به کودکان مبتلا به اوتیسم در هر سنی می‌آموزد چگونه با جامعه ارتباط مناسب برقرار کنند. این نوع آموزش می‌تواند مشکلات رفتاری را کاهش دهد و مهارت‌های سازگاری را بهبود بخشد. در این روش از تشویق و تقویت مثبت برای بهبود مشکلات رفتاری و برقراری ارتباط مناسب با دنیای اطراف استفاده می‌شود. همچنین با توجه به نیازهای خاصی که هر کودک دارد، برنامه‌های خاصی برای او به طور اختصاصی در نظر گرفته می‌شود. استفاده مداوم از این مداخلات رفتاری بهترین نتایج را برای کودک مبتلا به اوتیسم به همراه خواهد داشت. رفتارها، اطرافیان کودک و محیط اطراف کودک باید قبل از انجام درمان به طور کامل مورد بررسی قرار گیرد. پدر و مادر، سایر اعضای خانواده، معلمان و مراقبان کودک مبتلا به اوتیسم باید به طور کامل در این روش آموزشی مورد آموزش قرار بگیرند.
بیشتر درباره تغییر رژیم غذایی بدانید. بعضی متخصصان معتقدند تغییرات رژیم غذایی که باعث آلرژی غذایی می‌شوند، می‌تواند علائم اوتیسم را افزایش دهد. کمبود بعضی ویتامین‌ها یا مواد معدنی خاص ممکن است برخی از علائم اوتیسم را به همراه داشته باشد. اگر شما یک رژیم غذایی خاص را برای یک دوره معین از زمان در نظر گرفته اید، لازم است با متخصص اطفال و یک متخصص تغذیه صحبت کنید. وضعیت تغذیه کودک باید ارزیابی و به دقت اندازه گیری شود.