اوتیسم و کودکان نارس
شيوع اوتيسم در كودكان نارس دو تا سه برابر شيوع آن در جمعيت عمومي است. يك افزايش ريسك تدريجي اختلال طیف اوتیسم با كاهش طول مدت حاملگي وجود دارد به طوريكه وزن كمتر و كوچكتر بودن در بيشترين ريسك اختلال طیف اوتیسم قرار دارد. از نظر باليني، كودكان نارس و وزن کم تولد، مشكلات واضح ارتباطي و اجتماعي همراه با حركات کلیشه ای و تكراري كمتر و تاخيرات شناختي و موتور بيشتری دارند.
سهم بالايي (٢١ تا ٤١ درصد) از كودكان بسیار نارس (قبل از هفته ۳۲ بارداری) در غربالگري چک لیست تعدیل شده برای اوتیسم (MCHAT) در نوپایان در ١٨ تا ٢٦ ماهگي شناسايي نمي شوند. با اين وجود اين نتايج بطور قوي تحت تاثير اختلالات همزمان عصبي-حسی و حرکتی و شناختي ميباشد.
درصدهاي غربالگري مثبت در مصاحبه هاي تكميلي تاييدي، بسيار پايين است. در دوران كودكي و نوجواني بعدي شيوع اختلال طیف اوتیسم در كودكان با وزن کم تولد ٥ درصد و در وزن تولد بسیار کم و حاملگی شدیدا نارس (قبل از هفته ۲۸ بارداری) تا ٨ درصد ميباشد.
اگرچه شيوع كلي اوتيسم در پسر ها ٤ برابر بيشتر است، ريسك اوتيسم براي دختران نارسي كه سن حاملگي كمتر از ٣٣ هفته دارند بيشتر ميباشد. همچنین دختران نارس شرايط همبودی بيشتري دارند.
متغير هاي زيادي مرتبط با فرکانس بالاي اختلال طیف اوتیسم در زايمان زودرس است شامل: سن بالاي مادر، فشار خون مادر، دوقلويي، تكنولوژي کمک باروری، درمان دارويي ضد افسردگي وابسته به قبل تولد، نوبت تولد (چندمين فرزند)، ديابت حاملگي، عفونت حاملگي، خونريزي حاملگي، تاخیر رشدی داخل رحمی، ديسترس جنيني، پوزیشنهاي غير طبیعی جنین (مثل بريچ)، حاملگي القا شده، زايمان در تابستان، مشكلات مرتبط با بند ناف، نمرات پايين آپگار، نياز براي واحد مراقبت هاي ويژه اطفال، هايپوكسي، زردي، زجر تنفسي، مشكلات تغذيه، آسپيراسيون مكونيوم، کم خونی، بيماري هموليتيك در نوزاد, بدشکلی هاي سرشتي و عدم وجود شيردهي مادر. اكثر اين متغير ها چه بصورت اوليه و چه بصورت ثانويه مرتبط با ايسكمي/هايپوكسي، التهاب يا آسيب توكسيك مغزي است. در مطالعات دوقلویی مشخص شده است که هم شرایط محيطي و هم ژنتيكي اوتيسم، همراه با ميزان بالاي همزمانی در دوقلوهاي همسان و نه در دوقلوهای غیرهمسان ميباشد.
هنگامي كه دوقلو هاي همسان همزمان به اختلال طیف اوتیسم مبتلا نيستند احتمالا قل كوچكتر شرايط داخل رحمي ايده ال کمتري را داشته و بيشتر تحت تاثير قرار گرفته است. اوتيسم مرتبط با بد شکلی هاي تصوير برداري جمجمه ای شامل گشادي بطن ها، خونريزي هاي داخل مغزي، حجم كم ماده سفيد پارانشيمال، آسیب ايزوله مخچه اي، و هايپوپلازي ورميس مخچه ميباشد.
Refrences:
Kaplan & Sadock's Comprenensive TextBook of Psychiatry 2.13 (Psychiatric Aspects of Child Neurology) Page 644