نکاتی برای والدين با تشخیص اخیر اختلال طیف اوتیسم در فرزندشان (قسمت دوم)
در قسمت قبلی با شما والدین اتیسم موضوعی را شروع کردیم که حالا به ادامه آن خواهیم پرداخت. برای شمایی که به تازگی متوجه اتیسم فرزندتان شده اید.
٥-به والدینی که قبل از شما متوجه اتیسم فرزندشان شده اند و وارد این مسیر طولانی شده اند احترام بگذارید. مثل افرادی که در شماره ٤ با هم بررسی کردیم رفتار نکنید و فکر نکنید بیشتر از آنها اطلاعات دارید. مطمئن باشید هر آنچه که به ذهن شما می رسد را آنها قبل از شما انجام داده اند. به تفاوت های فرزندانتان با یکدیگر احترام بگذارید و آن را بپذیرید.
6-قبول کنید که گاهی اوقات قرار است در این مسیر کار هایی را انجام دهید که لزوما کارساز نیست و نتیجه مطلوبی از آن نخواهید گرفت. چیزی که برای بچه دیگری به شکل معجزه واری مفید بوده است ممکن است برای بچه شما هیچ تاثیری نداشته باشد و این کاملا طبیعی است.
7-هر کاری که فکر میکنید ممکن است مفید و کارساز باشد را انجام دهید، حتی اگر در نگاه اول به نظر احمقانه برسد. شما نمیدانید که واکنش فرزندتان به این کار چطور خواهد بود و شاید این همان روش معجزه واری باشد که به آن احتیاج دارید. این کار ممکن است هر چیزی باشد از جمله روش تغذیه، بازی، آموزش یا درمان.
8-کودکتان را با خود همه جا ببرید. ممکن است اوایل کار خیلی سختی باشد و این کاملا قابل درک است. ولی بعدها متوجه خواهید شد که چه کار خوبی کرده اید و از این طریق مهارت های زندگی را به او آموخته اید. چون بهرحال انسانها مجبورند که به خرید بروند، کارهای بانکیشان را انجام دهند، به اداره پست بروند و ... .اگر فرزند شما مبتلا به اتیسم نبود هم شما دقیقا همین کار را میکردید. البته که باید به محدودیت ها و ویژگی های خاصشان هم در این مسیر توجه کنید ولی باید از یک جایی شروع به قدم برداشتن کرد. شاید برای شروع یک روز باهم به فروشگاه بروید و فقط یک پاکت شیر بخرید. روز بعدی باهم به داروخانه بروید و به مرور جاهای مختلف را به او نشان دهید و او را در کارها دخالت دهید. لازم است از قبل به او بگویید که کجا میروید و چه چیزی در انتظارش هست ولی وقتی رسیدید اجازه دهید خودش محیط را کشف كند. باور کنید که هر قدر که شما محتاطانه با او رفتار کنید، او بیشتر از تجربیات جدید خواهد ترسید.
9-این حق شماست که احساساتتان را بروز بدهید. هرموقع که لازم بود در شرایط کنترل شده ای گریه کنید، فریاد بزنید، خشم و غم خود را نشان دهید. نه فقط یک بار، هر چقدر که نیاز داشتید. ولی در این حین به خاطر داشته باشید که شما فرزندی دارید که با تمام وجود به شما نیاز دارد. پس این تخلیه احساسات را طولانی نکنید و اگر متوجه شدید که مدت طولانی نمیتوانید عواطفتان را کنترل کنید و این غم و خشم بر شما غالب شده است، حتما از کسی کمک بگیرید. این شخص میتواند همسر شما باشد و یا دوست و آشنا و روانشناس شما.
هیچکس نمیخواست شرایط اینطور پیش برود ولی حالا که شده، پس سعی کن بهترین خود باشی.
تمام نکات گفته شده به منظور درمان کامل یا نقطه پایان اقدامات درمانی نیستید. این زندگی شماست و از این به بعد شیوه زندگی شما با قبل از والد شدنتان یکی نخواهد بود. قول نمیدهم به مرور زمان آسان تر شود، بلکه شما قوی تر خواهید شد و بهتر با این مسئله کنار خواهید آمد. هر کاری که حالتان را بهتر میکند انجام دهید. در کلاس یوگا شرکت کنید، کاردستی بسازید، شوخی کنید و برای شرایط بهتر دعا کنید. شما از پس این کار برخواهید آمد. چون این عزیز دلبند با شرایط ویژه، فرزند شماست.
http://autismwithasideoffries.blogspot.com/2012/12/a-letter-to-new-autism-parent.html
ترجمه و تنظیم: فرزانه رستمی
کارشناس گفتاردرمانی مرکز جامع اوتیسم دانشگاه علوم پزشکی تبریز
تشخیص_اختلال_اوتیسم #والدین_کودک_اوتیسم #والد_کودک_اوتیسم #تشخیص_جدید_اوتیسم #تشخیص_اخیر_اوتیسم
#اختلال_طیف_اوتیسم #اوتیسم #مرکز_جامع_اوتیسم
#مرکز_اوتیسم_تبریز #طیف_اوتیسم