رفتار خوردن در اوتیسم
تغذیه یک رفتار پیچیده انسانی است. تغذیه بستگی به وضعیت رشد فردی دارد. به مسائل پزشکی، بلوغ و مکانیسم بدن و توانایی های حرکتی و دهانی مربوط است. چگونگی طعم و بوی غذا (مسائل حسی) و تجربیات ما در رابطه با غذا نیز بر تغذیه تأثیر می گذارد. وقتی همه این موارد در یک کودک خوب کار کنند، تغذیه خوب پیش می رود. اگر در یکی از این موارد مشکلاتی وجود داشته باشد ، ممکن است رفتار تغذیه ای تحت تأثیر و مشکل قرار گیرد. رفتار تغذیه با همهی حواس ما (لمس ، بینایی ، چشایی، بو و صدا سرو کار دارد. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در پردازش حسی مشکل دارند و این میتواند باعث شود خوردن برخی غذاهای خاص برای آنها مشکل باشد. کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین میتوانند در زمان وعده های غذایی به مشکل برخورد کنند. به عنوان مثال، کودکان ممکن است یاد بگیرند که میتوانند پس از امتناع از غذایی که دوست ندارند ، از سفره جدا شوند و بازی کنند. محققان دریافتند که ۹۶ ٪ از کودکان مبتلا به اوتیسم تمایلی به امتحان کردن غذاهای جدید ندارند و ۶۹ ٪ دیگر نیز عادتهای غذایی خاص خود را دارند. مشکلات تغذیه در هر کودکی هم برای کودک و هم برای والدین می تواند استرس زا باشد. كودكان برای حفظ سلامتی و الگوی رشد مناسب نیاز به مواد مغذی و کالری مناسب نیاز دارند.
چه موقع باید نگران شویم؟
اگر فرزند شما در حال از دست دادن وزن است و یا نشانههایی از ضعیف شدن و بیماری می بینید.
اگر فرزند شما غذای کمتری نسبت به قبل می خورد یا تنوع غذایی کمتری در زنجیره غذایی خود دارد.
اگر فرزند شما با زمان وعده های غذایی مشکل دارد و این باعث ایجاد استرس می شود.
دلایل پزشکی:
آیا کودک شما نسبت به درد یا درد معده واکنش نشان می دهد؟ اگر فرزند شما غذا نخورد، ممکن است برای جلوگیری از معده درد این کار را بکند. همچنین یبوست ممکن است کودک شما را دچار گرفتگی معده کند و باعث امتناع از غذا شود. ممکن است مشکلاتی مانند رفلکس اسید یا ناراحتی معده ناشی از داروهایی که کودک شما روزانه مصرف می کند اتفاق بیافتد و باعث معده درد شود و باعث شود تمایل به خوردن نداشته باشد.
آیا فرزند شما آلرژی غذایی دارد؟
اگر متوجه شدید که فرزند تان به طور مرتب دچار ناراحتی گوارشی، ضایعات پوستی مثل جوش یا کهیر و یا سایر نشانه ها می شود، ممکن است آلرژی به غذا در فرزند تان وجود داشته باشد. شما مراقبت های اولیه خود را باید انجام دهید و در صورت جدی بودن حساسیت برای مشورت و ویزیت یک متخصص آلرژی یا یک متخصص داخلی و گوارشی مراجعه کنید.
در حالی که احتمال مشکلات دندان یا بلع در کودکان مبتلا به اوتیسم کم است، اما بررسی آنها در رابطه با مشکلات تغذیه ممکن است نیاز باشد.
دلایل رفتاری و رشدی:
آیا فرزند شما به جنبه های حسی غذای خود پاسخ می دهد؟ یادداشت کردن آنچه فرزند شما می خورد، مقدار آن، انواع آن، آنچه که نمی خورد و رفتار او در طول غذا خوردن می تواند به شما و مشاور شما برخی از سرنخ ها در مورد حساسیت های غذای فرزند تان بدهد. مشکلات رفتاری می تواند بر مشکلات تغذیه ای بیفزاید. آیا رفتار نادرست فرزند شما در مورد تغذیه به طور اتفاقی تقویت شده است؟ آیا کودک شما به مرور زمان یاد گرفته است که در وضعیت های ناراحت کننده عصبی یا ناراحت نشود؟ به عنوان مثال ، وقتی از او میخواهید پس از تمام کردن غذا به بازی برود ، باعث می شود کودک شما دوباره امتناع کند تا او بتواند بازی کند. آیا فرزند شما در درک و استفاده از زبان برای تغذیه مشکلی ندارد؟ اگر فرزند شما در توجه ، پیروی از قوانین و یا با درخواست های شما سازگار نیست ، ممکن است او در هنگام تغذیه در درک آنچه که از او انتظار دارید دچار مشکل شود.
در اینجا به نکاتی اشاره شده که می توانید از آنها برای آسان تر کردن مشکلات تغذیه فرزندتان در خانه استفاده کنید.
هر کودک متفاوت است ، بنابراین خانواده ها باید در استفاده از این نکات خلاق باشند. تاثیر مثبت این راهکارها در اکثر موارد مشکلات تغذیه اثبات شده است. این اقدامات ممکن است همراه با پشتیبانی و راهنمایی مشاور یا درمانگر کودک انجام گیرد و در پیشبرد روند آهسته و پایدار مسائل مربوط به تغذیه کمک کنند.
یک برنامه غذایی و روتین تغذیه تنظیم کنید. از فرزند تان بخواهید در همان مکان غذا بخورد و از همان برنامه غذایی و روال معمول استفاده کند. نگه داشتن همان زمان ، مکان و روال به فرزند شما کمک می کند تا بداند که در طول وعده های غذایی چه اتفاقی خواهد افتاد و چه کاری را می خواهید در طول وعده های غذایی انجام دهد.
از خوردن در طول روز خودداری کنید. اجازه خوردن میان وعده را در طول روز ندهید و خوردنی/ نوشیدنی را در طول روز برای کودک خود در دسترس قرار ندهید. چون کاهش اشتها ، تمایل به امتحان کردن غذاهای جدید و تعداد کل کالری دریافتی برای روز را کاهش می دهد. پنج، شش وعده غذا خوردن یا میان وعده مرتب را در طول روز کنار بگذارید. سایر اعضای خانواده نیز نباید تمام روز میان وعده بخورند. اگر خانواده شما تمام روز تنقلات بخورد ، فرزند شما نیز خواهد شد.
صندلی راحت و حمایتی برای نشستن محیا کنید. کودک خود را در یک صندلی بلند ، تقویت کننده یا در یک میز کودک قرار دهید تا او بتواند بدون اینکه وول بخورد ، بچرخد یا آویزان باشد ، بنشیند. و زیر پایش چیزی قرار دهید تا آویزان نباشد، ثبات جسمی باعث تغذیه ای خوب و کاهش رفتارهای پریشان و باعث احساس امنیت در "زمین" بودن و نیفتادن می شود.
زمان صرف غذا را محدود کنید
وعده های غذایی و میان وعده ها را در عرض 15 الی 30 دقیقه صرف کنید. در پایان زمان وعده های غذایی، تمام غذاها را بردارید و به فرزند تان اجازه دهید سراغ فعالیت های دیگرش برود.
پریشانی حواس را به حداقل رسانید. حواس پرتی هایی مانند تلویزیون می تواند تمرکز در غذا و عمل خوردن را با مشکل مواجهه کنند. کودک خود را فقط وقتی هوشیار و متمرکز به غذا هست، تغذیه کنید.
کودک خود را درگیر کنید. به فرزندتان اجازه دهید در انتخاب و درست کردن وعده های غذایی مشارکت کنند حتی اگر در آخر تمایل به خوردن و چشیدن مزه آن نداشته باشند. درگیر کردن فرزند شما به او این امکان را می دهد که بدون نیاز به انتظار اینکه آن را بخورد ، با غذاهای مختلف آشنا شود و بازی کند.
رفتارهای دلپذیر و سالم در خوردن غذا
کودکان با مشاهده یاد می گیرند. در طول وعده های غذایی خانوادگی، والدین و فرزندان دیگر می توانند الگوی خوبی برای کودک باشند. وعده های غذایی را با لحظات جذاب و سرگرم کننده همراه کنید و به غذای کودک خود توجه نکنید. از تذکر دادن به ریخت و پاش و اسرار به خوردن خودداری کنید. با انتخاب غذای سالم برای تمام خانواده ، به فرزند خود نشان می دهید که چگونه غذاهای سالم را نیز انتخاب کند.
به رفتارهای مثبت پاداش دهید. وقتی کودک شما به غذاهای جدید نزدیک می شود یا سعی می کند بخورد او را تحسین و تشویق کنید. جوایز فوری مانند بادکنک یا برچسب برای تشویق رفتارهای جدید تغذیه می تواند مفید باشد. به یاد داشته باشید که پاداش دادن به رفتارهای خوب در هنگام غذا باعث می شود که احتمال بروز دوباره آنها اتفاق بیفتد.
نادیده گرفتن رفتارهای منفی
در صورت امکان کودک خود را نادیده بگیرید هنگامی که او کارهایی مانند تف ، پرتاب یا امتناع غذا را انجام می دهد. به یاد داشته باشید ، شما نمی خواهید با توجه به آنها ، این رفتارها را تقویت کنید.
قانون ۳ را به یاد داشته باشید
تهیه کردن غذاهایی را که کودک شما از قبلاً دوست دارد ، مهم است و همچنین غذاهایی که فرزند شما هنوز دوست ندارد ، تهیه کنید. قانون ۳ این است که کودک سه غذا را همزمان بخورد. یک یا دو غذای کودک خود را که قبلاً دوست دارد داشته باشید و یک غذایی که فرزند شما هنوز دوست ندارد در کنار دو مورد قبلی قرار دهید. اگر کودک شما غذای جدید را در بشقاب خود تحمل نمی کند ، غذای جدید را در نزدیکی کودک و در یک بشقاب جداگانه قرار دهید تا کودک شما به استفاده از غذای جدید عادت کند.
سوالات رایجی که خانواده ها می پرسند:
1. چرا کودک من غذاهای فرآوری شده و کربوهیدرات ها را ترجیح می دهد و از خوردن میوه و سبزیجات امتناع می کند؟
پاسخ: کربوهیدرات ها معمولا ملایم هستند. آن ها رنگ، بو و مزه ی قوی و تند ندارند . در مقابل، میوه ها و سبزیجات، رنگ ها، طعم ها و بوهای تند دارند. پاسخ کودک شما به این عوامل حسی، ممکن است ترجیحات غذایی او را توضیح دهد.
2. چگونه می توانم کودکم را ترغیب به خوردن طیف وسیع تری از غذاها بکنم؟
پاسخ: خوب است که یک غذای خاص را در فاصله ای کمتر از "یک روز در میان" ارائه نکنیم. همچنین اینکه حداکثر غذاهای ممکن را درون وعده قرار دادن می تواند کمک کننده باشد. اگر کودک شما به اندازه ی کافی غذاهای مختلف می خورد، این کار را انجام دهید. برخی از کودکان اوتیسم، فقط تعداد کمی از غذاها رو دوست دارند که این، دنبال کردن راهنمایی را مشکل می سازد. اگر غذاهای ترجیحی کودک شما محدود هستند، می توانید این غذاها رو به شکل جدیدی ارائه کنید یا چیز کوچکی به آن بیفزایید تا وعده ی کودک خود را گسترش دهید.
3. کودک دو ساله ی من از صندلی بالا برنده (مخصوص کودکان) بیزار است ولی سر میز هم نمی آید تا پیش بقیه ی اعضای خانواده بنشیند و غذا بخورد. او ترجیح می دود که دور میز راه برود، یک تکه غذا بردارد و همزمان که دارد دور اتاق حرکت یا بازی می کند، آن را بخورد. چگونه می توانم کاری کنم که او بنشیند و با ما غذا بخورد؟
پاسخ: دلایل مختلفی وجود دارد که چرا کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است با آمدن و نشستن سر میز برای وعده ها مشکل داشته باشند. برخی کودکان، سطح فعالیت بالایی دارند و با نشستن؛ حتی برای دوره های زمانی کوتاه در هر فعالیتی، از جمله زمان غذا خوردن، مشکل دارند. ممکن است که کودک شما در حال واکنش نشان دادن به یک غذای ناآشنا یا غیر ترجیحی روی میز باشد. ممکن است سخت باشد که وجود طیف وسیعی از غذا روی میز را تاب بیاورد. ظاهر و بوی این غذاها ممکن است برای او سخت (از لحاظ تحریکی) باشد. همچنین ممکن است کودک شما از نشستن با خانواده امتناع کند زیرا در چنین موقعیت های اجتماعی نزدیکی، دچار نگرانی شود. برای هر کدام از این عوامل، یک سری راه حل وجود دارد. درگیر شدن در فعالیت های حرکتی درشت)دویدن، پریدن( و چسبیدن به یک روتین مشخص قبل و حین صرف غذا می تواند آرامش بخش باشد و به او کمک کند تا برای وعده آماده شود. با نزدیک قرار دادن وعده ی او در محل نشستنش، او می تواند در خوگیری به غذاها و موقعیت های اجتماعی جدید کار کند. به او برای آمدن به سمت میز، پاداش دهید و به آرامی با پاداش ها و جایزه های کوچک، او را تشویق کنید که مدت بیشتری را سر میز صرف کند، حتی اگر فقط بایستد. در نهایت، او باید به قدر کافی راحت باشد تا برای مدت کوتاهی بنشیند.
4: ما ایده های جدیدی را برای غذا دادن در سه هفته ی گذشته امتحان کردیم، ولی صرفا تغییرات کوچکی را در خوردن او می بینیم، نباید تا الان بهتر می شد؟
پاسخ: تشخیص و حل مشکلات غذا دادن، یک سفر طولانی است. احتمال زیادی وجود دارد که تغییرات کوچک، ظریف و پایدار باعث تغییرات بلند مدت در عادات خوردن کودکتان شود. با فراز و نشیب پیشرفت، دلسرد نشوید. ممکن است هر از گاهی کودکان پیشرفت کنند و سپس دوباره به عادت های قدیمی خوردن شان بازگردند. بالا و پائین ها می تواند بری والدین تلاش برانگیز باشد. یادتان باشد که موفقیت های کوچک ولی چشمگیر را جشن بگیرید!
تهیه و تنظیم: سهند برومند
(کارشناس ارشد روانشناسی بالینی و مسئول داخلی مرکز جامع اوتیسم دانشگاه علوم و پزشکی تبریز)
برگرفته از:
https://www.autismspeaks.org/