احساسات و تکامل طبیعی
انسان ها شش احساس ( هیجان ) پایه دارند :
شادی، غافلگیری (سورپرایز) ، ناراحتی، خشم، ترس و انزجار .
همچنین ما احساساتی پیچیده تر را هم مانند خجالت، شرمندگی، غرور، احساس گناه، دشمنی، لذت، اعتماد، علاقه، حقارت و انتظار نیز تجربه می کنیم. تکاملِ درک و بیان این احساسات از بدو تولد شروع می شود.
در حدود دو ماهگی، بیشتر نوزادان می خندند و علائمی از ترس را نشان می دهند. در تکامل طبیعی، کودک می تواند در 12 ماهگی چهره تان را بخواند تا متوجه شود که شما چه احساسی دارید. اکثر نوپایان و خردسالان استفاده از کلمه برای بیان احساسات را شروع می کنند، گرچه ممکن است شما ببینید که وقتی احساسات آن ها برای کلماتشان زیادی بزرگ (دشوار) است، آن ها کج خلق می شوند. هنگام کودکی و نوجوانی، اکثر کودکان شروع به همدلی، خودتنظیمی و مهارت هایی در تشخیص و پاسخ به احساسات افراد دیگر می کنند. در بزرگسالی، افراد معمولا قادر به تشخیص سریع و بیان ظریف احساسات هستند.
احساسات و کودکان مبتلا به اوتیسم :
کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا در این موارد مشکل دارند :
1) تشخیص بیانات چهره ای و احساسات پشت آن ها
2) تقلید یا استفاده از بیانات چهره ای
3) درک و کنترل احساسات خودشان
4) درک و تفسیر احساسات- ممکن است که در همدلی با دیگران نقص داشته باشند.
* تشخیص احساسات :
نوزادانی که بعدا تشخیص اختلال طیف اوتیسم دریافت می کنند، می توانند احساسات را بطور مشابه با نوزدان طبیعی، تشخیص دهند؛ ولی در تکامل پاسخ های احساسی کند تر هستند.
این کودکان می توانند تا سن 5-7 سالگی شادی و غم را تشخیص دهند، ولی با بیانات ظریف خشم و ترس مشکل دارند. در نوجوانی، همچنان در تشخیص ترس، خشم، غافلگیری ( سورپرایز) و انزجار به خوبی همسالانشان نیستند و در بزرگسالی نیز مشکل تشخیص برخی احساسات همچنان ادامه دارد.
* نشان دادن احساسات :
نوزادانی که بعدا تشخیص اختلال طیف اوتیسم دریافت می کنند، می توانند احساسات را بطور مشابه با نوزدان طبیعی نشان دهند.
در سن مدرسه، کودکان مبتلا اختلال طیف اوتیسم با شدت خفیف تمایل دارند که احساساتشان را به شیوه ی مشابه با کودکان طبیعی نشان دهند ولی ممکن است توضیح دادن احساساتشان برایشان سخت باشد. آن ها ممکن است بگویند که یک احساس خاص را ندارند. در همان سن، به نظر می رسد خیلی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شدیدتر، بیان احساسات کمتری نسبت به کودکان با تکامل طبیعی دارند. ممکن است به نظر برسد که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بطور احساسی پاسخ نمی دهند، یا پاسخ های احساسی آن ها گاها ممکن است بیش از حد به نظر برسد؛ مثلا آن ها ممکن است سریعا به شدت عصبانی شوند.
* درک چهره ای :
کودکان اختلال طیف اوتیسم ممکن است به علت نحوه ای که چهره ها را بررسی می کنند، در درک احساسات افراد دیگر مشکل داشته باشند.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تمایل دارند که چهره ها را به صورتی تصادفی تر از افراد دارای تکامل طبیعی، مورد بررسی قرار دهند. آن ها زمان کمتری را صرف نگاه کردن به چشم ها و زمان بیشتری را صرف تمرکز بر روی دهان می کنند. این بدین معنی است که اطلاعاتی که آن ها از چهره ی فرد دریافت می کنند درباره ی احساس فرد، کمتر به آن ها می گوید.
این مطلب ادامه دارد...
منبع: raisingchildren.net.au
تهیه و تنظیم مطلب: رها شاهرخی
گفتاردرمانگر مرکز جامع اوتیسم دانشگاه علوم پزشکی تبریز