مواجهه با احساسات خود در برابر تشخيص اختلال طيف اتيسم كودكتان
⭐️١. نخستين واكنش به تشخيص اتيسم، شوك است. شما به وسيله برچسبي كه بر فرزندتان خورده است، احساس سردرگمي يا بهت ميكنيد. تشخيص را زير سوال ميبريد. گاهي اوقات بدنبال دكتر ديگري ميگرديد كه به شما خبر كمتر تهديد كننده اي بگويد. اين برچسب به طور ناگهاني فرزندتان را براي شما به يك غريبه تبديل مي كند.
⭐️٢. عدم پاسخگويي مداوم فرزندتان باعث احساس ناكارآمدي در شما مي شود. در اين زمان اين احساسات تبديل به خشم طاقت فرسا مي شود. ممكن است شما به طور مستمر از خود بپرسيد چرا من؟ شما به والديني كه كودك غير اتيستيك دارند، ممكن است غبطه بخوريد و وقتي به نظر مي رسد آنها از شرايط مساعد خود بي اطلاع هيتند، خشمگين شويد.
⭐️٣. اين خشم طاقت فرسا نسبت به كودك و سايرين، شما را خسته كرده و سبب فوران ناراحتي و احساس گناه و اضطراب مي شود، زيرا شما براي فقدان كودكي كه در طول بارداري و پيش ار تشخيص ميشناختيد، سوگواري مي كنيد. اگر هنوز نپذيرفته ايد شما علت اتيسم كودكتان نيستيد، احساس گناه افزايش مي يابد. شما نگران اين هستيد كه چگونه با تربيت يك كودك داراي اتيسم دست و پنجه نرم كنيد. به همين دليل در اين دوره ممكن است متخصصان و درمانگران متعددي را ملاقات كنيد و حتي گاهي از شاخه به شاخه ديگر بپريد.
⭐️٤. با گذشتن از مراحل طبيعي سوگ كه در بالا توضيح داده شد، در نهايت شما با احساس هاي متعارض خود كنار مي آييد. شما ويژگي هايي قبل از تسخيص را به ياد مي آوريد . شايد تشخيص به شما كمك كند كودكتان را بهتر بشناسيد. ديگر با هر موفقيت كودكتان لذت ميبريد.
☑️ميتوان گفت تجربه احساساتي مانند ترس، خشم، اضطراب و ناراحتي بدنبال تشخيص فرآيندي طبيعي است، كه تنها لازم است فرد از اين احساسات آگاهي داشته باشد. آنچه نگران كننده است، ماندن در هر يك از مراحل بالا است كه باعث مي شود در نهايت فرد به پذيرش نرسد.
اگر در هر يك از مراحل فوق احساس كرديد نياز به كمك بيشتري داريد، حتما به روانشناس مراجعه نماييد.
منبع:
روش هاي تربيت كودك اتيسم (راهنماي عملي والدين)/ مارلين تارگ بريل/ ترجمه دكتر دهنوي و علمدارلو