پیش آگهی (پروگنوز)
اگرچه اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک ناتوانی در تمام طول زندگی در نظر گرفته شده است، اما در مطالعات اخیر نشان داده شده، تعداد اندکی از افرادی که دارای اختلال طیف اوتیسم هستند ممکن است اکثر علائمشان (حتی اگر نگوییم همه علائمشان) را تا سنین بزرگسالی از دست می دهند. Fein و همکارانش (2013) ، نشان دادند که یک گروه 34 نفره که در آغاز معیارهای اختلال طیف اوتیسم را داشتند، تمام علائم اختلال را تا نوجوانی و اوایل بزرگسالی از دست دادند. آنها در کودکی ناتوانی اجتماعی خفیفی داشتند، هرچند شدت آن بر اساس ابزارهای تشخیصی جهت تشخیص طیف اوتیسم کفایت می کرد. تمامی این کودکان نمرات کلامی و ضریب هوشی غیر کلامی در محدوده ی طبیعی داشتند. آنها در زمان پیگیری با پرسشنامه های والدین و مصاحبه ADOS ، در کلاس های مدرسه عادی، بدون خدمات تحصیلی خاص قرار داشتند. نظر عموم پژوهشگران براین بوده است که والدین این افراد به میزان زیادی به برنامه های درمان کودکان و زندگی اجتماعی شان پرداخته و خود را درگیر ساخته بودند. همچنین آنها معتقد بودند که اگرچه چنین محیطی اثربخشی مداخله را تضمین نمی کند ولیکن احتمال چنین نتیجه ای را افزایش می دهد.
منبع درآمد اکثر کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ، به خصوص آنهایی که دارای مهارتهای هوشی و زبانی زیرحد طبیعی هستند، مداوم نیست. در بسیاری، زندگی شان از نظر اجتماعی بسیار محدود شده ، فرصت های شغلی شان اندک بوده و به سوی زندگی با والدین یا اماکن خاص سوق داده می شوند(Howlin و همکاران ، 2013). مدرسه یا امکاناتی که از طریق آن افراد دارای نقص های اجتماعی بتوانند در آنجا آموزش اجتماعی دیده ، مهارت سازی درمانی انجام شده و برای یافتن ، حفظ شغل و داشتن یک زندگی مستقل بدون نظارت، کمک دریافت کنند ، بسیار کمیاب است . مطالعه ملی با داده های بسیار در مورد عوامل مرتبط با به کارگیری فارغ التحصیلان دبیرستانی دارای اختلال طیف اوتیسم ، نشان داد که درآمد سالیانه خانوار ، تحصیلات والدین ، جنس مرد ، برنامه مشاوره در دبیرستان و آموزش شغلی بعد از دبیرستان، عوامل مهم مرتبط با کاریابی هستند. یک مطالعه که بر روی مشارکت کنندگان در سیستم کاریابی برای بازتوانی در ایالات متحده ، انجام شد نتیجه گرفت که افراد دارای اختلال طیف اوتیسم بیشتر از سایر بزرگسالان دارای نقصهای دیگر احتمال دارد که مورد غفلت خدمات گسترده قرار گرفته و کمتر احتمال دارد که بعنوان یک بزرگسال در رقابت ها به کار گرفته شوند. برعکس، در انگلستان، برنامه های حمایت از شغل، نه تنها منجر به بهبود قابل توجه و افزایش کیفیت زندگی شده است بلکه نشان داده شده که با توجه به اینکه موجب استقلال افراد دارای اختلال طیف اوتیسم می شود، درطولانی مدت مقرون به صرفه است. (Mavranezouli و همکاران، 2013).
برگرفته از :
Dulcan's Textbook of Child and Adolescent Psychiatry 2016
PART II
Neurodevelopmental and Other Psychiatric Disorders
Chapter 8
Autism Spectrum Disorders