توافق والدین و بالینگرها درباره علائم رفتاری اولیه در شیرخواران ۱۲ و ۱۸ ماهه ای که در خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم هستند.

تاریخ : دوشنبه 28 خرداد 1397

کد 109

توافق والدین و بالینگر ها درباره علائم رفتاری اولیه در شیرخواران ۱۲ و ۱۸ ماهه ای که در خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم هستند.

تشخیص علائم اولیۀ اختلال طیف اوتیسم در کودکان، موضوعی بسیار حائز اهمیت است، چرا که احتمال دسترسی به موقع به خدمات مورد نیاز و در نتیجه احتمال بهبود پیامدهای عملکردی را در این کودکان بهبود می بخشد. در بسیاری از اوقات، اختلال طیف اوتیسم تا ۴ سالگی و حتی سنین بالاتر تشخیص داده نمی شود. این در حالی است که والدین غالباً گزارش میکنند که از قبل از ۲ سالگی دربارۀ تکامل کودکشان دلواپسی هایی داشته اند.

مطالعات آینده نگر کودکانی که در خطر بالاتر بروز اختلالات طیف اوتیسم هستند (یعنی همشیرهای کوچکتر کودکان مبتلا به اوتیسم)، موجب پیشرفتهای مهمی در تشخیص علائم رفتاری زودرس این اختلال گردیده است. این رویکرد روش شناختی، می تواند با دخالت دادن پاسخ دهنده های متعدد (بالینگر و والد) تقویت گردد و از طریق تأمین نقطه نظرات متعدد دربارۀ یک رفتار واحد، جامعیت داده های جمع آوری شده را افزایش دهد؛ والدین اطلاعاتی را ارائه میدهند که بر اساس دانش دست اول آنها از رفتار کودک در بافتارهای مختلف شکل گرفته است، حال آن که بالینگران عموما دانش بیشتری دربارۀ رفتار به هنجار کودکان دارند ولی دورۀ مشاهدۀ کمتری دارند که بطور معمول در یک بافتار منفرد (درمانگاه یا محیط ازمایشگاهی) انجام می شود.

معمولاً تشخیص تکاملی از طریق توجه به دلواپسی های والدین در زمینۀ تکامل کودکشان، داده میشود؛ اما تاکنون (قبل از این مطالعه) مقایسۀ مستقیمی بین گزارشات والدین و بالینگران دربارۀ علائم اولیۀ اوتیسم انجام نشده است. هدف این مطالعه آن است که در یک کوهورت شیرخواران در معرض خطر (همشیرهای کوچکتر کودکان مبتلا به اوتیسم)، توافق بین والدین و بالینگران را دربارۀ درجه بندی رفتارهای مرتبط با اختلال طیف اوتیسم بررسی کند. والدین پرسشنامه ای به نام ADSI (غربالگری اوتیسم در شیرخواران توسط والدین) و بالینگران ابزاری به نام AOSI (مقیاس مشاهده ای اوتیسم برای شیرخواران) را تکمیل کردند. این دو ابزار در ۱۹ آیتم مشترک بودند. ADSI یک پرسشنامه ۲۶ آیتمی است که چهارچوب و محتوای آن مشابه AOSI است و طیف وسیعی از علائم رفتاری قبل از تشخیص را شامل میگردد. AOSI یک ابزار مشاهده ای مستقیم نیمه ساختار یافته است که با هدف تشخیص شاخصهای رفتاری اولیۀ اوتیسم طراحی شده است. این ابزار برای سنین ما بین ۶ تا ۱۸ قابل استفاده است و انجام آن ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به طول می انجامد.

کودکانی که وارد این مطالعه شدند، در سنین ۱۲ و ۱۸ ماهگی با ابزارهای ذکر شده مورد ارزیابی قرار گرفتند و در ۳ سالگی از جهت تعیین وجود یا عدم وجود اختلال طیف اوتیسم ارزیابی شدند. برای ارزیابی تشخیصی در ۳ سالگی از ابزارهای کمکی ذیل استفاده شد: MSEL ( مقیاس مولن درباره ی یادگیری اولیه)، VABS (مقیاس رفتار انطباقی واینلند)، ADOS (برنامۀ مشاهده ای تشخیص اوتیسم) و ADI-R ( مصاحبه تشخیصی اوتیسم- تجدید نظر شده). در نهایت تشخیص گذاری بر اساس قضاوت بالینگری که تمامی اطلاعات حاصل از این ابزارها را مد نظر قرار می داد، صورت گرفت.

نتایج این مطالعه نشان داد که :
1. در ۱۲ و ۱۸ ماهگی، تعداد آیتم های افتراق دهنده بین مبتلایان و غیر مبتلایان به اوتیسم، بر اساس گزارش والدین بیش از گزارش بالینگران بود. در ۱۲ ماهگی، تنها ۳ تا از آیتم های ASOI قادر به افتراق بین اوتیسم و غیر اوتیسم بود که شامل این موارد بودند: واکنش به نام، تماس چشمی و حرکات هماهنگ دست و چشم؛ حال آن که در همین سن، ADSI علاوه بر ۳ آیتم ذکر شده، واجد ۹ آیتم افتراق دهندۀ دیگر هم بود که شامل این موارد بودند: تمرکز بینایی، پیش نگری در حین یک تعامل اجتماعی، صدا در آوردن در واکنش به دیگری، خندۀ اجتماعی، واکنش پذیری، رفتار حرکتی تکراری، رفتار حسی غیر معمول، توجه متمرکز و توجه مشترک.

در ۱۸ ماهگی، ۸ آیتم ASOI بین اوتیسم و غیر اوتیسم افتراق می دادند که عبارت بودند از: واکنش به نام، پاسخ به تغییر در تظاهرات چهره، صدا در آوردن در واکنش به دیگری، تماس چشمی، خندۀ اجتماعی، نشان دادن علاقه و لذت، رفتارهای حسی غیر معمول، تغییر از موقعیتی به موقعیت دیگر و توجه متمرکز. در مقابل، در APSI بجز پاسخ به تغییرات چهره، تمامی آیتم های فوق الذکر افتراق دهنده بودند و علاوه بر ان ۸ آیتم افتراق دهندۀ دیگر هم وجود داشت که شامل این موارد بودند: تمرکز بینایی، پیش نگری در حین یک تعامل اجتماعی، تقلید، واکنش پذیری، اشکال در استفاده از دست، رفتار حرکتی تکراری و پافشاری بر استفاده از یک اسباب بازی. محاسبه خطر نسبی نیز نشان داد که چه در ۱۲ و چه در ۱۸ ماهگی، نمرۀ بالا در APSI بیش از نمرۀ بالا در ASOI احتمال بروز بعدی اختلال طیف اوتیسم را افزایش می دهد.

2. توافق بین بالینگران و والدین در ۱۹ آیتم مشترک AOSI و APSI ناچیز بود. این عدم توافق بین ارزیابی کننده های مختلف، اهمیت جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف را نشان می دهد، چرا که آن ها نقطه نظرات متفاوتی را در مورد یک رفتار خاص در بافتارهای مختلف ارائه می دهند.
نقاط قوت این مطالعه عبارتند از: حجم نمونه بالا، طراحی آینده نگر و مقایسه گزارشات والدین و بالینگران در سنین مختلف.

محدویت های مطالعه این موارد هستند: اول این که والدین کودکان مبتلا به اوتیسم در این مطالعه، قبلاً کودک مبتلای دیگری نیز داشتند و نسبت به انواع رفتارهای اولیه مرتبط با اوتیسم آگاه تر بودند و در نتیجه نسبت به تفاوتهای رفتاری و تکاملی هوشیارتر بودند. دوم اینکه مطالعه بر روی یک زیر نمونه از کودکان اوتیسم انجام شد که ارزیابی ها در ۱۲ و ۱۸ ماهگی انجام داده بودند. سوم این که والدین در هر ویزیت، دربارۀ عملکرد کودکانشان بازخورد می گرفتند که این امر ممکن است بر نحوۀ تکمیل APSI در ویزیت بعدی تاثیر گذاشته باشد.

در مجموع نتایج این مطالعه نشان می دهد که والدین می توانند براساس مشاهدات روزمره شان اطلاعات بالینی معناداری را ارائه دهند که مکمل مشاهدۀ رفتاری در موقعیت بالینی است. بنابراین پرسیدن و گوش دادن دقیق به مسائل مورد توجه والدین، بسیار حائز اهمیت است. جهت مشاهده متن کامل مقاله اصلی، اینجا را کلیک نمائید.

برچسب ها